Autopech!

Hallo Allemaal,

Zoals de titel van het verhaal al verklapt gaat het allemaal niet volgens planning de afgelopen dagen. Verder gaat het best goed hoor, ik slaap elke nacht in een heerlijk bed en we hebben genoeg te eten, alleen speelt het zich allemaal af in de omgeving van Whitehorse in plaats van dat we in Alaska zijn wat de bedoeling was.

Het ging als volgt: Donderdag waren we ’s morgens vertrokken vanuit Skagway (de tijd tussen het vorige vehaal en deze donderdagochtend zal ik zo nog ff samenvatten), we zouden die dag door Yukon rijden en de nacht doorbrengen in Tok (het randje van Alaska). Net voorbij Haines Junction waar we getankt hadden hoorden we een vreemd geluid in de auto, maar goed als je al heel oud bent en toch heel hard moet mag je best een beetje rare geluiden maken dus niet teveel aandacht aan geschonken. Toen stond er opeens een Grizzlybeer langs de weg dus gestopt en hem een gratis dubbele fotoshoot gegeven, dat was allemaal heel gaaf natuurlijk, maar het foto’s maken werd een beetje verstoort door gasvormig water dat in de vorm van witte wolken onder de motorkap vandaan kwam en langs waaiden. Dat was dus niet zo goed. Hebk vaker gehad, heb ook wel eens in een zwarte Astra gereden met een lekke radiateur, grote witte stoomwolk dr achteraan enzo, en als je m dan af en toe een beetje water geeft houd ie het nog wel een poosje vol, maar goed toen hoefde ik niet naar Alaska. Bovendien lekte de radiator nu wel heel erg hard, want als je het er bovenin ingoot, liep het 5 seconden later van onder de auto in je schoenen. Dus toen zijn we teruggereden naar Haines junction. En daar een garage opgezocht. Ergens in een loods aan het eind van de 3 straten die er zijn zat een naar canada verhuisde duitse kluizelaar, het enige verschil was datie in de loods aan een auto prutste in plaats van bellen zat te blazen boven in de boom. Hij zei niet zo veel maar vroeg waar we heen gingen. “naar Tok” waarop het heldere antwoord volgde dat dat in ieder geval vandaag niet meer ging lukken. Haines Junction is gehucht met stuk of 20 gebouwen en een handjevol inwoners, en de dichtstbijzijnde stad is 159 kilometer (Whitehorse) een nieuwe radiateur zou er pas maandag kunnen zijn dus zouden we daar drie dagen moeten blijven. We zijn daar die nacht gebleven en vrijdagochtend heeft Lizanne een telefoonkaart gekocht en heeft elke garage, radiateurwinkel en alles wat nog meer met auto’s te maken heeft gebeld, en binnen een uur geregeld dat we om drie uur een nieuwe radiateur konden ophalen bij Canadian Tire, en dan ergens anders er in laten zetten. Klinkt als goed geregeld! Nu was er nog een probleem: 159 km. We hebben 2 tonnen en 8 jerrycans met water gevuld. Het was half 12 dus we hadden 3,5 uur de tijd. Met al deze ingrediënten kwamen we tot het volgende product: Elke 5 kilometer stoppen, uitstappen, motorkap open, water in de radiateur en de koelvloeistoftank gieten, en dan weer 5 kilometer verder, en dan na drie keer 5 kilometer 10 min á kwartier wachten om af te laten koelen. Exact om 3 uur waren we in Whitehorse, ding opgepikt, 210 dollar, en daarmee naar de kerel gereden die hem erin zou zetten (onderweg om in de sfeer te blijven nog ff 2 keer het watergiet ritueel uitgevoerd). Radiateur eruit gesleurd, bleek allemaal niet zo’n heel groot probleem te zijn, er zaten een paar gaatjes in doordat de ventilator er tegenaan had gezeten, binnen 5 minuten dichtgesoldeerd en nog 5 minuten later was het allemaal weer dik voor elkaar. Misschien was je al iets opgevallen tijdens het verhaal maar we hadden nu dus een radiateur over. Gelukkig konden we die zo weer terug brengen, dus die ligt nu weer op de plank bij z’n broertjes en zusjes maar heeft wel een leuk uitstapje gehad. Daarna hebben we een motel opgezocht in Whitehorse. We hebben daar de trip naar Alaska voor de rest een beetje opgegeven, we hadden namelijk een strakke tijdsplanning (achteraf gezien misschien ook wel teveel gepland voor 2 weken) dus het plan gemaakt om langzaam weer terug te gaan richting Vancouver. De volgende ochtend (zaterdag) weer in de auto gestapt en nog een keer bij die kerel die de boel gister gefixt had omdat het geluid wat we bij die grizzlybeer hoorden nog steeds niet over was. Bleek een lager in de dynamo te zijn, hij wist niet zeker of we het daarmee zouden halen tot aan Vancouver maar hij zou het zelf wel proberen dus besloten wij dat ook te doen (een nieuwe kost namelijk 175 dollar) dus wij op weg gegaan, na een paar uur rijden werd het geluid steeds erger dus zijn we naar Watson Lake gereden, en opnieuw wat garages afgestruind en tot de conclusie gekomen dat de lager kapot was. Wat betekende dat we een nieuwe dynamo moesten hebben, welke maadagochtend besteld kon worden, maandagavond geleverd en dinsdagochtend vervangen. Zaten we weer, daar bij die garage is de moed ook wel even in de schoenen gezonken. Het probleem is namelijk, zonder auto kan je dus niks. Je kan nergens heen, nergens naartoe en je komt nergens, dus betaal je je scheel aan overnachtingen en zit je uit je neus te eten tot de auto gemaakt is. Toch maar op zoek gegaan naar een motel, en daar een hele vriendelijke meneer aangetroffen die ons graag wilde helpen. Nu komt er nog een heel lang verhaal dus ik zal het kort en bondig vertellen:

In het motel waren die dag 2 nieuw-zeelandse meisjes geweest die een auto hadden waarvan de motor het niet meer deed. Die hadden ze verkocht aan iemand en zaten nu bij het greyhoundbusstation te wachten volgens de meneer van het motel. Misschien paste de dynamo van die auto wel in die van ons, dus wij naar het greyhoundbusstation gereden om te achterhalen wie die auto nu had (auto zelf hadden we al gevonden die stond ergens in de buurt) daar gevraagd of die meisjes daar waren, maar die waren naar de bibliotheek, wij naar de bobliotheek gereden en daar stonden ze te wachten. van hun het nummer gekregen van de kerel die hem gekocht had, we waren net op tijd want 2 seconden later stapten ze in de taxi en waren ze verdwenen, wij een telefoon opgezocht (mobiel werkt hier niet) en het nummer gebeld maar daar werd niet opgenomen. Dus maar weer teruggereden naar ons motel. Daar nog een keer geprobeerd te bellen, en toen lukte het wel. Een uur later stond er een indiaan voor de deur met exact de goeie dynamo! Er moest alleen nog iets aan versteld worden en daar hadtie geen gereedschap voor bij zich dus dat istie nu aan het doen en morgen komtie terug en is de boel gefixt. Alstie terug komt natuurlijk want het is wel een indiaan, maar goed daar gaan we dan maar van uit :).

Maandagochtend gaan we dan weer verder en de meneer van het motel (die trouwens al 4 uur lang hier naast mij staat te zwammen over van alles en nog wat, dus heel aardig maar ook een beetje vermoeiend) heeft ons tips gegeven over welke weg we moeten nemen en waar we veel wildlife kunnen zien enzo.

Dan nu nog wat er tussen het vorige verhaal en het begin van dit verhaal gebeurd is, vanaf de ferrie in prince rupert zijn we via dease lake naar whitehorse gereden, in dease lake in een motel geslapen en in Whitehorse weer ge-couchsurft, een hele mooie tocht door de geelgekleurde omgeving zoals op de foto’s al te zien is. daarna naar Skagway. Dat is al een stukje Alaska wat eigenlijk aan canada vastgeplakt zit. Daar bij een mevrouwtje op de bank gelogeerd en verder Skagway en omgeving verkend. Skagway is ontstaan door de goudkoorts die heerste aan het eind van de 19e eeuw. Er dorp is toen in korte tijd uit de grond gestampt en had rond de 10.000 inwoners. Het was in die tijd een van dé plaatsten in de USA en had zelfs eerder elektriciteit dan New York. Nu is het een grote toeristen trekpleister. In de zomer komen er zo’n 4 cruiseschepen per dag die daar 8000 toeristen uitspugen die dan de hele dag met z’n alle op een kluitje door de hoofdstraat lopen. De hoofdstraat bestaat uit zo’n 28 souvernirswinkels en 10 restaurants, dus beetje zielig om te zien en eigenlijk geen drol aan. Vieze dikke vette mensen en aziaten die door de straat strompelen, 80 t-shirts met ALASKA erop kopen en daarna terug gaan naar het schip om zich vol te vreten aan het buffet.
Er is 12 mijl buiten Skagway nog een dorp met 10.000 inwoners geweest in de tijd van de goudkoorts, daar kan je een wandeling maken en tussen de bomen nog stukken hout zien van wat vroeger gebouwen waren, er staat nog 1 origineel voorkant van een huis. Die kan je op de foto’s zien. Daarna dus Skagway weer verlaten en dan zijn we bij het moment waar de auto het begaf.

Alles weer op een rijtje, hopelijk is de auto binnenkort gefixt en gaan we maandag weer verder. Tot de volgende keer.

Groetjes Krijn