Laatste stukje roadtrip

Hallo allemaal,

Momenteel heb ik weer gigantisch snel internet dus de foto's staan er op ;)

Het is weer een flinke lap tekst geworden. Dus heel veel leesplezier!

Maandagochtend (11 juli) hebben we eerst uitgeslapen en een hotel geboekt voor in Las Vegas voor 25 dollar en daarna zijn we op weg gegaan naar Las Vegas. Naar Las Vegas was ongeveer 5 uur rijden. Eerst langs Los Angeles, daar is het blijkbaar altijd spits, want wij reden daar rond 12 uur ‘s middags en toen zat nog heel de snelweg vol met auto’s. Als je Los Angeles voorbij bent kom je in de desert, alleen maar geel gras en kale rotsen, met een hele lange rechte weg erdoor, waar je dan 4 uur lang overheen rijd. Af en toe kom je een oase tegen met tankstations en eettenten en als je dichter bij Las Vegas komt staat er steeds vaker ook een casino bij. Toen we in Vegas aankwamen hebben we het hotel opgezocht. Naar de parkeergarage gereden en zelfs in de parkeergarage knipperden al allerlei gekleurde lichtjes, en ook op de voorkant van het hotel was het een groot lichtjesfeest. We moesten ruim een half uur in de rij staan om in te checken. Toen dat allemaal gelukt was, hebben we eerst een duik genomen in het zwembad op de binnenplaats van het hotel. Het hotel waar wij in zaten was al enorm, het had een noord- oost- en west toren, en onderin was een casino op de bovenste verdieping een spa, restaurants, winkeltjes alles zat erop en eraan. Het hotel stond aan de Strip, dat is de weg die door Las Vegas loopt en waar alleen maar hotels, casino’s en winkelcentra langs staan. 8 van de 10 grootste hotels ter wereld staan aan die strip in Las Vegas. Na het zwemmen hebben we eerst gegeten en daarna zijn we een eind over de strip gelopen. Ondertussen was het ook donker geworden. En dat was wel een bijzondere ervaring. Overal branden en knipperen gekleurde lichtjes, de meest enorme reclame schermen hangen overal, en het mooiste is nog dat overal geluid bij is, zelf boven de reclame bij de bushokjes hangen boxen, en ook uit de struiken en de lantaarnpalen komt muziek. In de vijver van het Bellagio hotel word met fonteinen elk kwartier een mooie show gegeven, met licht en muziek erbij. Het was nog steeds erg warm, daarom kon je op elke straathoek, flesjes water kopen, die door 10-tallen Mexicanen met “watterwandollar” werden aangeprijsd. Daarna hebben we op het terras van een leuk restaurantje een cocktail gedronken en ondertussen genoten van het uitzicht. De volgende dag hebben we nog heel de dag over de strip gestruind en ons verbaasd over de dingen die we tegenkwamen, de beelden, enorme winkels, de enorme casino’s die er allemaal weer anders luxe uitzien, een hotel had zelfs een pretpark binnen, allemaal bizarre dingen om te zien. Kan het niet zo goed in woorden vertellen, je moet de foto’s maar bekijken.

Woensdagochtend zijn we weer verder gegaan, nadat de auto, werd voorgereden en ingepakt was, zijn we het drukke Las Vegas weer uitgereden en dat was eigenlijk best een lekker gevoel, om weer ff geen geluid en drukte en knipperlichtjes om je heen te hebben. We zijn toen op weg gegaan richting de Grand Canyon. Een halfuurtje buiten Las Vegas ligt de Hoover Dam. Dat is een dam die in de jaren 30 aangelegd is om een watervoorziening te realiseren voor 7 staten van de VS. Door de dam in de Colorado River, hebben de 7 staten water voor irrigatie en drinkwater, en wordt tegelijk stroom opgewekt voor duizenden huishoudens. Met de opbrengst van de elektriciteit, betaald de dam zichzelf terug, al het onderhoud, reparatie en het in werking houden van de dam wordt dus betaald met het geld wat de elektriciteit oplevert. Bij de Hoover Dam was het ontzettend warm, dus we zijn niet heel lang daar geweest. We zijn verder gereden naar een dorpje, Flaggstaff, onder de Grand Canyon. Daar hebben we een motel opgezocht. De volgende dag zijn we naar Grand Canyon National Park gereden en daar eerst in Grand Canyon Village rondgekeken. ’s Middags hebben we door het park gereden. We hadden verwacht dat het daar heel warm zou zijn en dat er helemaal niks zou groeien. Maar het tegendeel was waar. De omgeving rond de Grand Canyon is juist helemaal begroeid met bomen, en ligt ongeveer 2 kilometer boven de zeespiegel, en dan begint heel abrubt de Grand Canyon. Je komt dan dus opeens bij een afgrond van honderden meters diep. Daar hebben we toen een stukje gewandeld, ongeveer een kilometer naar beneden, en dat ging heel makkelijk maar toen we terug naar boven moesten merkten we pas hoe steil het was. Het was wel heel mooi om even echt in de Grand Canyon te zijn, het is daar intens stil, op de geluiden van insecten en vogels na. Rond 8 uur hebben we samen met nog een heleboel andere mensen gekeken hoe de zon langzaam achter de Grand Canyon zakte. Daarna zijn we naar de camping gegaan.
De campings in het Park waren vol dus moesten we een camping 10 kilometer buiten het park. Het was een beetje een primitieve camping maar dat is ook wel eens leuk, we ook primitief gegeten, een maaltijd uit blik, best lekker voor een keertje. Onze nieuwe aankoop: Lamp, kwam ongelofelijk goed van pas want het was al donker toen we gingen eten.
De volgende dag zijn moesten we nog een keer door het hele park heen rijden om aan de andere kant weer bij de snelweg uit te komen. Die dag zijn we naar Zion National Park gereden, je rijd bijna de hele route nog door de Grand Canyon, wat een heel mooi uitzicht geeft. Aangekomen in Zion, werden we verwelkomt door een kudde berggeiten die daar bijna haaks op de bergen stonden :) en gele grassprieten aten. We hadden die ochtend een mailtje gestuurd om een camping te reserveren. We zouden binnen 72 uur reactie krijgen, en toen we bij de camping aankwamen was deze natuurlijk vol. Verder waren alle motels in het park zelf best wel duur dus zijn we naar Hurricane gereden, en daar was een heel mooi motel voor een redelijke prijs. Nu hadden we Zion alleen maar in sneltreinvaart gezien, dus de volgende dag zijn we in het bovenste puntje van het park nog een wandeling wezen maken, ook daar was weer een gruwelijk uitzicht. Op een bepaald punt kon je een gedeelte van de Grand Canyon zien waar wij de vorige dag waren, dat was 5 uur rijden terug…
Inmiddels was het zaterdag en we wilden voor het weekend graag zo dicht mogelijk bij Yellowstone park zijn. Dat was nog iets meer dan 1000 kilometer rijden. We hebben er die dag 850 gehad. Het was namelijk zo dat er een kans bestond om Jos en Peter daar tegen te komen. (Die hebben namelijk dezelfde rondreis gemaakt als waar wij mee bezig waren, alleen hebben die een uitstap gemaakt naar Iowa omdat daar familie woont) En die waren ook rond die tijd onderweg naar Yellowstone park. Zaterdagavond kwamen we aan in Idaho Falls, we konden nergens een camping vinden dus hebben we weer een motel gezocht. Zondag zijn we verhuisd naar een camping daar in de buurt, dat is namelijk goedkoper en ons geld was bijna op dus moesten we besparen. Het was een camping die bij zandduinen lag, dus het was een groot quad-feest, grote quads, kleine quads, en verwende kinderen met een echte kwat een afstandsbestuurbare quad en een hele kleine afstandsbestuurbare quad, en nog liepen ze de hele tijd te janken, en alle papa’s stonden te praten bij een quad en de moeders waren kwijt, dus het was een groot feest daar. Het meest vervelende was nog dat iedereen elke keer 5 minuten een rondje ging rijden en dan weer terug, dus twee keer langs ons moest, dus we hebben flink wat stof gehapt. Maar goed, moet je ook maar niet op een quad camping gaan zitten mischien. Maar goed alles overleefd en maandagochtend op weg naar Yellowstone. Zaterdagavond hadden we mailcontact gehad met Jos en Peter en op een plek in Yellowstone afgesproken. En daar vond een vreugedevol weerzien plaats. Eerst hebben we op een parkeerplaats eieren met spek en kaas gebakken, en in het kort verteld wat de ervaringen tot nu toe uitgewisseld. We hebben de rest van de dag doorgebracht in Yellowstone park. Het is een park waar heel veel geisers zitten, een machtig mooi gezicht om te zien hoe die warm water spuiten. Je komt elke keer weer dingen tegen in de natuur die je nog nooit gezien hebt. ’s Avonds hebben we een camping opgezocht, en daar een cabbin gehuurd. Kort gezegd een blokhut met 4 bedden compleet met matras, verder 1 dak, 1 vloer en 1 lamp. Maar dan hoefden we in ieder geval geen tent op te zetten. Daar hebben we voor de eerste keer pasta klaargemaakt op de picknicktafel. En verder hebben we de hele avond aan de picknicktafel gezeten en coronaatjes gedronken. Daarbij zijn heel wat onderwerpen de revue gepasseerd, onder andere deVry (datgene wat ons bijeengebracht heeft) heeft het daar weer eens flink te verduren gehad. We maakten ook nog 2 nieuwe vrienden: 1: Een vlinder die zo groot was als een gemiddelde hand, wat tot diverse hilarische taferelen leidde. En 2: De overbuurman, een “ex-militair” die nu postbode was, en het liefst de hele nacht was gebleven.
De volgende ochtend zijn we op weg gegaan richting Glacier National Park. Dat was nog 5 á 6 uur rijden. Hoe verder we naar het noorden gingen, hoe meer bewolking er kwam. En aan het eind van de middag zagen we voor het eerst sinds weken weer regen. Je kan daar een bui helemaal over een berg heen zien hangen. Onderweg boodschappen gedaan en daarna een motel opgezocht. Toen we daar aankwamen was het weer droog, dus gelijk een duik genomen in het zwembad, daarna in de hottub, en in de sauna en weer in het zwembad etc. toen hebben we op het terras van het zwembad een pastasalade gemaakt. Na het eten weer in de hottub, om 10 uur ging de bazin van het motel naar huis dus moesten wij eruit, anders zouden we wel kunnen verdrinken, allemaal tegelijk hè!
De volgende ochtend eerst ontbijten bij de receptie. In Canada en de US krijg je meestal geen ontbijt bij een motel/hotel overnachting en als het er wel bij is dan is het vaak een soort tuintafel met barkrukken naast de receptie, dan liggen er een paar verschrompelde boterhammetjes in een kastje en muffins hebben ze ook, en de rest is vaak al op als wij wakker werden. Maar het idee was zeker leuk!
Die woensdag hebben we Glacier National Park bezocht. Het is niet zo’n groot park, maar wel ontzettend mooi, het regende weer waardoor alles er nog een beetje ruiger uitziet. Eigenlijk was er niet zoveel te doen, er was maar 1 weg door het park en dat was een half uurtje rijden. Onderweg hebben we weer heel veel foto’s gemaakt van het uitzicht. De route was heel hoog door de bergen, dus op een gegeven moment reden we door de wolken heen. Aan het einde van de route waren souvenirs winkels, daar hebben we ons een hele tijd vermaakt. Vooral de knuffelbeer die voor de deur zat, een van het formaat enorm heeft het zwaar te verduren gehad.
Daarna hebben we eitjes gekocht en ergens langs de weg een eitje gebakken en daarna zijn we de grens over gegaan, terug in Canada. Alsof je thuiskomt! Een kwartiertje van de grens af hebben we een motel opgezocht. We hebben die avond niet eens pasta op, het werd deze keer de subway.
De volgende dag (donderdag) zijn we naar Lethbridge en daarna naar Picture Butte gereden, de remmen van de auto van Jos en Peter waren versleten dus die moesten ze laten maken in Picture Butte. En dat was dan weer een broer van de mensen waar zij in Chilliwack hebben gewoond. Iedereen kent iedereen in refo-Canada, en anders kentie z’n broer of tante wel. Dat is soms een beetje vervelend maar ook wel handig. Wij zijn ondertussen even bij deVry wezen kijken, die hebben daar namelijk ook kassen. Was wel leuk om te zijn hoe netjes het daar was vergeleken met de kassen in Chilliwack. Verder hebben we die dag eigenlijk niks uitgevoerd. Het was een beetje een slome dag. Aan het eind van de middag een motel in Lethbridge opgezocht. Daar op de balustrade gekookt. Pasta uiteraard want dat is ten slotte lekker en makkelijk. Daarna filmpje gekeken en gaan slapen. De volgende dag gingen Jos en Peter weer samen verder. Door de Rockey Mountains terug richting Chilliwack. Eerst nog koffie gedronken en daarna uitgezwaaid. Lizanne en ik hebben toen ons kantoor ingericht bij de Starbucks. Daar heb je namelijk altijd gratis en snel internet. Mailtjes getypt, etc. verder een greyhoundbus ticket gehaald voor Lizanne, daarna hapje gegeten en een camping opgezocht in Lethbridge. Ons laatste avondje camperen van de USA-trip. En daar is ook de laatste mogelijkheid om 1 keer tijdens de trip vroeg naar bed te gaan onbenut gebleven. Wij zijn ook zo gezellig :p. De volgende dag, zaterdag 23 juli, hebben we eerst nog een weer een keer koffie gedronken en ontbeten bij dezelfde Starbucks, laatste dingetjes gedaan, foto’s uitgewisseld etc. daarna naar de greyhound station gereden. En dat was best een verdrietige aangelegenheid. Lizanne is namelijk naar Vancouver om daar een baantje te zoeken en te wonen voor een tijdje. Maar goed, het is best gek als het opeens klaar is als je ruim 3,5 week 24/7 samen bijna 8.000 km op stap bent geweest. Maar goed zo ging het toch en toen was ik weer in m’n eentje. Toen ben ik op weg gegaan naar Picture Butte, daar zou ik me nieuwe werkgever opzoeken en op zoek gaan naar een woonplaats. Best een rare ervaring, eigenlijk ben ik daar weer helemaal opnieuw begonnen in Canada, het enige verschil was dat ik nu met de auto kwam in plaats van met het vliegtuig. Hoe dat verder afloopt is weer een heel ander verhaal maar dat komt de volgende keer ;)

Groetjes Krijn