Alberta

Hallo allemaal, daar zijn we weer met de volgende aflevering.

Vorige keer ben ik gestopt bij het weekendje vrij. Na die tijd is het eigenlijk niet echt heel druk meer geweest op het werk. De bedoeling was dat de loods op 15 september klaar zou zijn om dit jaar nog gevuld te worden. Maar dat gaat waarschijnlijk niet meer lukken want we zijn nog steeds met de vloer bezig. Vooral de afgelopen 2 weken schoot het niet erg meer op want toen was Henry voor 10 dagen in Nederland, (misschien ben je hem wel tegen gekomen, familie woont namelijk in Capelle a/d Ijssel) dus daarom was de druk er helemaal een beetje vanaf. Daardoor heb ik de afgelopen tijd ook nog andere dingen gedaan dan (hier) werken.

Ik heb een collega zichzelf verhuurd aan bedrijven of werkgevers, en dan net hoe het uitkomt in de tijd van het jaar enzo, dus nu werkt hij een paar maanden voor Henry, volgende keer gaatie weer een poosje trucken voor een ander bedrijf, en daarnaast heeft hij ook nog een aantal trenchers (machine om geulen te graven voor pijpleidingen) waarmee hij bijvoorbeeld irrigatiepijpen ingraaft voor boeren, of in de winter oliepijpleidingen in het noorden van Canada. Soort zzp-er dus. Maar nu gaat er iets heel anders gebeuren met 1 van de trenchers, die is namelijk verkocht aan Irak. In Irak is men bezig met het herstellen van de Mesapotamian Marshlands, een natuurgebied dat door Saddam Hoessein zo goed als vernietigd is zo’n 15 jaar geleden, en dat moet nu het eerste nationale park van Irak worden. Waarschijnlijk is in dat gebied het paradijs geweest, het ligt namelijk tussen de Eufraat en de Tigris. Het doel van de trencher is om geulen te graven van de rivier de dessert in, daar komen dan geperforeerde pijpen in die ervoor moeten zorgen dat er weer (meer) water in de grond komt. Die trencher staat in Calgary en wordt waarschijnlijk deze week naar Irak verscheept. Er moest nog het een en ander aan gedaan worden, en daarom ben ik een dag met die kerel mee geweest om daaraan te werken. Best een leuke gedachte om aan een trencher gewerkt te hebben die in Irak gaat helpen om de hof van Eden te herstellen.

Pas kwam ik op een Hadorites Colony. Dat was ook wel een bijzondere gewaarwording. De Hadorites zijn een groepering die net als de Amish van de Mennonieten komt, mennonieten zijn volgelingen van de Friese dominee Menno Simons die leefde in de 16de eeuw. Door vervolging zijn deze mensen een aantal eeuwen geleden over de hele wereld verspreid, eerst in Europa, naar Duitsland en Rusland bijvoorbeeld, en ook zijn er een heleboel naar Canada gekomen. In de regio waar ik nu zit, heb je best wel veel kolonies zitten, (ik moet bij kolonie aan pinguïns enzo denken, maar zo noemen ze het zelf). Het is dus een religieuze groepering die streeft naar een gemeenschap zoals die er was bij de eerste Christenen in het nieuwe testament. Ze wonen dus met z’n allen bij elkaar op eigenlijk een hele grote boerderij, eten gezamenlijk en wonen in een soort flatgebouw op de boerderij. Eten gezamenlijk, hebben een grote baas die de beslissingen neemt en een minister die de dingen regelt. Verder hebben ze veel regels, zoals klederdracht (vrouwen in lange jurken en kapjes op en de mannen hebben vaak een lange baard en dragen bretels), je mag alleen trouwen met iemand die ook Hadorite is etc. Hoe dat allemaal precies werkt weet ik ook niet. Ze fungeren voor de omgeving eigenlijk als een bedrijf, ze verbouwen graan en op de kolonie waar ik was, maakten ze ook stalen frames voor gebouwen bijvoorbeeld. Laatst gaf was er van een van die kolonies een gratis lunch omdat de oogst begonnen was. Je kon dan een hamburger en een colaatje scoren, en een donatie doen om te vechten tegen de honger in de wereld. Dat was erg gezellig, een aantal partytenten op het graanveld met hamburger etende mensen uit de buurt, en op de achtergrond rijden zo’n 12 enorme combains en een aantal trucks over het land om het graan binnen te halen.

Het is tot nu toe wel een beetje een informatief verhaal geworden, maar ik vond het zelf wel gaaf om al die verhalen te horen dus ik hoop jullie ook om ze te lezen.

Vorig weekend ben ik een paar dagen wezen Kamperen. Het was namelijk niet druk met werken en bovendien was het labour day, de dag van de arbeid, dat is een nationale vrije dag. Ik ben naar de Kananaskis area geweest, dat ligt aan de zuidkant van de grens tussen Alberta en British Columbia, daarna door Banff National part en toen weer terug. De Kananaskis area is een heel mooi gebied wat vrij hoog in de bergen ligt. De camping waar ik daar was, lag op zo’n 2000 meter hoogte, daar vroor het ‘s nachts, en overdag was het weer 25 graden in de zon. Ook een heel rustig gebied, waar herten over de weg dartelen, beren de weg oversteken, stieren gewoon op de weg lopen, en soms met een vangrail ertussen stoer doen tegen elkaar (zie foto). In Banff National Park heb ik Moraine Lake bezocht, toen we daar in Mei met de camper waren, konden we daar niet heen omdat de weg nog vol sneeuw lag. Was wel heel mooi, maar nu kon ik er ook bijna niet heen omdat de weg vol mensen en auto’s was. Het was dat weekend prachtig weer, met een strakblauwe waartegen bergen afsteken, onderaan begroeid met bomen, en strak blauwe meren. Het mooie weer zorgt voor intense kleuren en extreem mooie plaatjes. Ook het gebied tussen de Rockey Mountains en het platte Alberta is heel mooi, lijkt een beetje op Nederland, met grasvelden en heuveltjes, alleen veel uitgestrekter. De foto’s geven waarschijnlijk een veel beter beeld dat dit onsamenhangende verhaal.

De komende week ga ik nog 2 á 3 dagen werken hier, en dan naar Vancouver, waar Lizanne nu woont, die gaat namelijk mee naar Alaska, dus vanaf komende vrijdag start onze 16 daagse trip naar Alaska, die begint met een boottocht van 500 kilometer langs de kust van British Columbia richting de plek waar de goudkoorts geweest is (Klondike uit de Donald Duck ;)), waar je een boottocht kan maken in de Kenai fjords waar stukken gletscher afbreken en met donderend geraas in de oceaan storten en nog een heleboel gave dingen, maar dat is weer een ander verhaal…

Tot de volgende keer, iedereen bedankt weer voor de reacties, mailtjes, interesse.

Groeten,

Krijn